Fortyfikacje w Helu

Działo z baterii H. Laskowskiego

Bateria artyleryjska

Bateria altyleryjska

Fortyfikacje

Stanowisko kierowania ogniem

Bunkier

Bateria Schleswig-Holstein

Wieża obserwacyjna baterii Schleswig-Holstein

Wnętrze wieży

Działo radzieckie z 1955

Kolejka wojskowa

Fortyfikacje w Helu — zespół fortyfikacji nadbrzeżnych i przeciwlotniczych, które zostały zbudowane w latach 1931/35.

Najważniejszym budynkiem w obronie Helu była bateria im. Heliodora Laskowskiego. Znajdowały się w środku bunkry, w środku znajdowały się cztery armaty kalibry 152,4 mm, które walczyły z Niemcami podczas obrony Helu podczas kampanii wrześniowej 1939. Miasto skapitulowało 2 października 1939 r. Innymi bateriami, każde z dwoma armatami o kalibrze 105 mm były baterie "grecka" i "duńska". Były to jednokondygnacyjne schrony. Oprócz tego znajdowały się tam trzy baterie przeciwdesantowe, każde z dwoma działami 75 mm kalibru, należały one do Rejonu Umocnieniowego Hel, ale leżały nie w Helu, a niedaleko Jastarni i Władysławowa. Obroną przeciwlotniczą zajmowały się trzy baterię, każde wyposażone w 2 działa o kalibrze 75 mm.

Dzisiaj jednak nie tylko te obiekty wchodzą w skład fortyfikacji Helu. Najważniejszym zabytkiem militarnym na skalę światową jest niemiecka bateria Schleswig-Holstein. Była to bateria najpotężniejszych dział jakich kiedykolwiek montowano na lądzie - o kalibrze 406 mm. Po baterii zostały trzy działobitnie wraz z buntami i dziewięciokondygnacyjna wieża.

W 1955 r. wybudowane zostały radzieckie cztery działa o kalibrze 100 m. Jedno z nich stoi na stanowisku do dziś.

Większość obiektów można zwiedzać, niektóre nadal są wykorzystywane wojskowo. Wiele ze starych fortyfikacji można zobaczyć po drodze na cypel Półwyspu Helskiego.

Na terenie fortyfikacji działa Muzeum Obrony Wybrzeża [www: http://helmuzeum.pl/#mow].